თორნიკე ზედელაშვილი: ადამიანს ვიცნობ, რომელიც ერთ-ერთ დაწესებულებაში მუშაობს, თუმცა „მუშაობს“!

ადამიანს ვიცნობ, რომელიც პიცერიას დაცვაში მუშაობდა, დღეს ის ერთ-ერთ პიცერიაში პოვარია.

ადამიანს ვიცნობ, რომელსაც ერთი მიზანი ქონდა, რომ ყოფილიყო ბარმენი, დღეს ის ბარმენია.

ადამიანს ვიცნობ, რომელიც ჟურნალისტიკას სწავლობს, თუმცა დღეს ის პარალელურად ნაგვის მანქანაზე მუშაობს.

ადამიანს ვიცნობ, როდესაც კითხვა დაუსვი - შენთვის ცოლის მოყვანა, ცოტა ნაადრევი ხომ არ იყო-თქო? მან მიპასუხა, რომ არ იცოდა სხვა რა გაეკეთებინა.

ადამიანს ვიცნობ, რომელიც ერთ-ერთ კომპანიაში მუშაობდა, თუმცა სამსახურს უმიზეზოდ დაანება თავი და წამოვიდა, დღეს ის უმუშევარია.

ადამიანს ვიცნობ, რომელიც ღამეებს სხვადასხვა ბარ-კლუბებში ატარებს, მაგრამ მისთვის ბევრი სოციალური თუ სხვა მიზეზების გამო საქართველო ბანძია (დაახლოებით 30 წლამდეა და 10 წელია ასეთ აზრზეა) დღეს ის ისევ საქართველოშია.

ადამიანს ვიცნობ, რომელიც ერთ-ერთ დაწესებულებაში მუშაობს, თუმცა „მუშაობს“.

ადამიანს ვიცნობ, რომელიც დაახლოებით 50 წლამდეა და ვისი რა მოწიოს, ან ვისი რა დალიოს ვეღარ გაუგია, დღეს ის (ათა პაპის დროიდან მოყოლებული) მშობლების კმაყოფაზეა.

P.S. და ასე შემდეგ!